SPEYK-er aan het woord
Jessica | Marketing Manager
Een echte Veenendaalse
Als we het haar jaren geleden gevraagd zouden hebben, dan zou ze waarschijnlijk niet gezegd hebben dat ze nu nog in Veenendaal woont. Geboren en getogen, en dus uiteindelijk nooit meer weggegaan. Toch waren haar plannen vroeger anders. Het reizen zat haar al vanaf jongs af aan in het bloed, dus emigreren zag ze wel zitten. Naar een lekker warm land, met de zee binnen handbereid. Een kopietje van haar opa misschien?
‘’Mijn opa was een echte avonturier. Op zijn zestiende fietste hij al naar Parijs. Gewoon, omdat hij het leuk vond en op zoek was naar avontuur. Niet veel later kocht hij van zijn laatste geld een ticket om met de boot naar Tasmanië te gaan. Net zoals veel Nederlanders destijds, kort na de oorlog, omdat het leven daar beter was. Op de boot ontmoette hij mijn oma. En daar is hun liefdesverhaal begonnen. Mooi hé? Uiteindelijk zijn ze, na heel wat jaren later, toch weer teruggekomen naar Nederland, omdat mijn oma te veel van Nederland mistte.’’
De wereld over als stewardess
Na de havo aan het CLV (Christelijk Lyceum Veenendaal) start ze de opleiding MTRO (middelbaar toeristisch en recreatief onderwijs). Haar droom was om als stewardess van de KLM de wereld over te reizen. Maar die droom had ze iets te veel geromantiseerd. De wisselende werktijden, het idee van een gezin in combinatie met haar werk als stewardess, het bleek toch niet helemaal haar ding…
‘’De opleiding heb ik afgerond, maar toen ik als stewardess werkte kwam ik er toch wel snel achter dat dit niet helemaal voor mij was weggelegd. Niet lang daarna ben ik gestart met de opleiding Commerciële Economie aan de HU. Na het bepalen van mijn propedeuse ben ik verder gegaan met de studie International Business and Languages. Een studie die helemaal bij mij paste. Alleen in het derde jaar moesten we een jaar lang stagelopen in het buitenland, maar ik woonde al op mezelf en met een klein loontje kreeg ik dit financieel niet voor elkaar. Dus ben ik gestopt, waar ik nu wel een beetje spijt van heb hoor!’’
Eerste vrouw bij SPEYK
En toen moest ze gaan solliciteren. Er waren twee bedrijven waar ze op gesprek is geweest, maar haar gevoel bij SPEYK (destijds SB Groep) was goed en zo begon haar avontuur als eerste vrouw, met destijds maar 12 werknemers.
‘’18 jaar alweer. Dat is lang! Destijds dachten veel mensen dat ik hier zo weer weg zou zijn. Dat was met alles namelijk zo. Vaak verhuisd in mijn 20-er jaren, diverse studies gedaan, maar mijn werk bij SPEYK was juist de stabiele factor. De gezelligheid, de fijne collega’s, de vrijheid die mij de mogelijkheid gaf én geeft mezelf te ontwikkelen en marketing te doen op de manier die in mijn ogen goed is, maakt het zo dat ik er nu nog zit.’’
Ik heb mij altijd anders gevoeld
Niet bij SPEYK hoor, maar als persoon in het algemeen. Op latere leeftijd krijgt ze de diagnose ADHD. En dat kan zich op diverse manieren uiten. Bij haar was dat vooral in haar hoofd. Altijd druk, altijd van alles moeten en dat kost natuurlijk enorm veel energie. Nu ze hier goed mee om kan gaan levert het haar ook heel veel op.
‘’Ik heb de laatste jaren geleerd om goed voor mezelf te zorgen. Niet altijd meer van alles willen, maar soms ook pas op de plaats maken en de natuur opzoeken om rust te vinden. En daar kan ik nu enorm van genieten. Een stempel zoals ADHD wordt vaak als iets nadeligs gezien, maar zo zie ik het niet. Mensen met een neurodivergent brein, zoals ik, zijn vaak creatief, denken al een paar stappen vooruit en hebben een groot empathisch vermogen. Het is misschien gek om over jezelf te zeggen, maar die dingen kan ik wel bij mezelf terugvinden en dan ben ik daar trots op!’’
Bij haar zit het glas altijd halfvol
Zou je het een willekeurige SPEYK-er vragen, dan krijg je vast hetzelfde antwoord: bij Jessica zit het glas altijd half vol. Persoonlijk ken ik weinig mensen die zo positief in het leven staan. Ondanks dat het leven voor haar niet altijd gemakkelijk is, weet ze er altijd een positieve draai aan te geven. Het leven komt zoals het komt, maar je eigen mentaliteit en inzet maakt het verschil. Op de vraag waar ze in het leven het meest van kan genieten, krijg ik het volgende antwoord:
‘’Allereerst natuurlijk van onze dochter Bindi Joan. Zij is met stip de reden van alles wat ik nu doe. Daarnaast kan ik enorm genieten van vakanties onder de Spaanse zon. Nerja is ons tweede thuis en daar genieten we altijd volop. Ik geniet van de zee, het liefst lig ik er de hele dag in. Ik ben dan net een klein kind! En dit zou je misschien niet verwachten, maar ik weet veel van vliegtuigen. Ik hoef ze maar te horen en ik weet vaak al om welk type het gaat. Mijn eerste droom was om piloot te worden, maar destijds was dat niet weggelegd voor meisjes. Dan maar stewardess dacht ik.’’
Dat ze af en toe ook een aparte is bewijst ze maar weer eens met haar vliegangst… Wacht even; maar ze wilde toch piloot worden en daarna stewardess? Dat klopt! Die tegenstrijdigheden typeert haar ook. Dat bewijst maar weer eens dat die mentaliteit van haar wel goed zit!😃
